Deze Bollebooswichtpaginais gekoppeld aan de Stapperloot-route Boechout
Wandel deze route met je smartphone.
BEELDENGROEP
We zouden ons kunnen afvragen of de kinderen in dit beeld die van de heer des huizes waren. Het is weinig waarschijnlijk dat er nog iemand van de familie dat kan bevestigen of tegenspreken. De Waterkeyns zijn al vijf generaties uit Boechout weg.
Wie goed kan tellen ziet hier 5 kleuters. Joseph Waterkeyn liet dit beeld maken door Alfons Van Beurden, een Antwerpse beeldhouwer die vooral bekend is voor zijn beeldhouwwerken die deel uitmaakten van monumentale gebouwen zoals het Museum voor Schone Kunsten en de Diamantbeurs, maar die zijn levenslust vooral liet uitstralen door de vele kinderfiguren en voorstellingen van jonge mensen. Dat was nu juist wat Joseph Waterkeyn nodig had na zijn zorgen met de vrouwen in zijn leven. Zijn eerste vrouw Louisa overleed al na een jaar huwelijk en na de geboorde van een dochtertje. Twee jaar later huwde hij opnieuw, met Marie-Anne, en kreeg weer twee dochters. Het geluk zat hem niet mee, want opnieuw werd hij weduwnaar. Hij bleef alleen achter met drie dochtertjes, van 12, 8 en 4 jaar, tot Gabrielle in zijn leven kwam. Derde keer goeie keer. Gabrielle was 19 jaar jonger, sterk en overleefde uiteindelijke haar hoogbejaarde man. In de goede tijd dat Joseph dit landhuis liet bouwen schonk ze hem nog een zoon en een dochter. Zo komen we aan 5 kinderen.
Dan kwam de Eerste Wereldoorlog en … in 1915 nog een zoontje. Hij kwam te laat voor het beeld. Mogelijk heeft hij model mogen staan voor het gebeeldhouwd kind dat binnen staat, onderaan de majestueuze trap.
We zien nog meer kinderen in het interieur: een bas-reliëf in medaillon met vier engeltjes heeft een ereplaats boven de haard. De hoofdjes zijn realistisch genoeg om aan te nemen dat ze de vier dochters voorstellen.
Je kan er niet omheen dat mijnheer Waterkeyn iets had met engelen: twee van zijn drie vrouwen waren al hemelwaarts en zijn jongste dochter kreeg de naam Marie-Ange.
Kinderen waren Joseph zijn grootste rijkdom, hoewel de Antwerpse bankier geld genoeg had. Vandaar die hoorn des overvloeds boven het hoofd van dat kind bij de trap?
Ook voor Jean-Pierre, de jongere broer van Joseph waren kinderen belangrijk in het leven: op 11 jaar tijd had hij er 10, en dat met slechts één vrouw. De oudste kleinzoon kennen we als de ontwerper van het Atomium: André Waterkeyn. Deze werkte daarvoor samen met de architectenbroers Polak. En laat André Polak nu toevallig de echtgenoot zijn van Suzanne, de oudste dochter van Jean-Pierre. De kinderen die we hier zien – indien niet fictief – mogen wel trots zijn als de nonkels en tantes van de wereldberoemde bouwers. Overigens, wat dat Atomium betreft zijn er nog meer linken met deze gemeente. De Boechoutse architecte Christine Conix heeft de renovatie ervan op haar palmares staan. Zelfs in het logo van de gemeente zie je bollen in de lucht, maar hier wel niet meer dan vijf.
De naam Waterkeyn heeft zich verspreid als een virus. De stamvader in Boechout, Henri-François, had begin 1900 welgeteld 12 kleinzonen en 6 kleindochters, later 30 achterkleinkinderen, allemaal met dezelfde familienaam. Anno 2020 zijn er meer dan 1000, vooral in Antwerpen en rond Brussel.
In de eerste minuut van onderstaande video zie je de 40-jarige André Waterkeyn toekijken hoe zijn creatie vorm krijgt. Een huzarenstuk! https://youtu.be/DVA-FzN4dQE
Klik voor andere routes op Routes
Voor andere Bollebooswicht-items klik je op Bollebooswicht